Μερόπη Κοντογιάννη

Αμαλία Τσαγκάρη

Αθήνα, 2009

Η διατροφή αποτέλεσε από τους αρχαιότατους χρόνους ένα αναγνωρισμένο παράγοντα διατήρησης της υγείας του ανθρώπου. Η διαπίστωση θεραπευτικών ιδιοτήτων από πολλές φυσικές πηγές (τρόφιμα, ποτά, φυτικές και ζωϊκές ουσίες κ.λπ.) έθεσε ουσιαστικά τα θεμέλια της ιατρικής θεραπευτικής και προοδευτικά εξελίχθηκε στη σημερινή φαρμακευτική επιστήμη. Παρά όμως τη μακρόχρονη και επίμονη ενασχόλησή της πάνω στη σημασία των τροφίμων για την διατήρηση της υγείας, η επιστημονική έρευνα εξακολουθεί να προβληματίζεται για πληθώρα ερωτημάτων, ιδιαίτερα σχετικά με τις μακρόχρονες επιπτώσεις της λήψης τροφίμων στην υγεία και ο ιατρικός κόσμος να γίνεται αποδέκτης αντιφατικών αποτελεσμάτων μεγάλων επιδημιολογικών μελετών σχετικά με τις επιπτώσεις αυτές.

Η σκελετική υγεία ασφαλώς επηρεάζεται από τις διατροφικές συνήθειες, τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Τα πρακτικά ερωτήματα που προκύπτουν από την συναφή βιβλιογαφία αναλύονται με επιστημονικό τρόπο και μεθοδικότητα στην παρούσα μονογραφία. Η μονογραφία αυτή δεν απευθύνεται έτσι μόνο στους διαιτολόγους αλλά και σε όλους τους κλινικούς ιατρούς και τις συναφείς επιστήμες που ασχολούνται με την φυσιολογία και την παθολογία του μυοσκελετικού συστήματος.

Για να κατεβάσετε το pdf.πατήστε εδώ

Iωάννης Ελ. Διονυσιώτης

Αθήνα, 2008

Η άσκηση σαν ουσιαστικός παράγοντας για την πρόληψη ή ακόμα και την βελτίωση της οστικής απώλειας έχει επισημανθεί από πλήθος μελετών. Η αναγκαιότητα της διατήρησης επαρκών μηχανικών φορτίων στον σκελετό δεν είναι απόλυτα κατανοητή στον σημερινό άνθρωπο, αφού ο τεχνολογικός εξοπλισμός (μέσα μετακίνησης, οικιακός εξοπλισμός, εύκολη προμήθεια τροφής κ.λπ.) του έχει εξασφαλίσει την επιβίωση και την κάλυψη των αναγκών του χωρίς ιδιαίτερη σωματική καταπόνηση. Η παγίδα αυτή που επιτρέπει την αποφυγή της καθημερινής μυϊκής άσκησης έχει ασφαλώς σαν άμεση συνέπεια την υποβάθμιση του φυσιολογικού ρόλου του μυοσκελετικού συστήματος στον σύγχρονο άνθρωπο και έμμεσα στην πρόκληση παθολογικών καταστάσεων, όπως στο προκείμενο είναι το οστεοπορωτικό σύνδρομο. Ο σύγχρονος άνθρωπος πλανάται νομίζοντας ότι οι πρόοδοι στην φαρμακευτική και την ιατρική θα του προσφέρουν άλλες περισσότερο αποτελεσματικές και ανώδυνες λύσεις, αποφεύγοντας έτσι την άσκηση.

Η Μονογραφία αυτή προσφέρεται σαν βοήθημα του κλινικού ιατρού, τόσο στην θεωρητική κατανόηση των μηχανισμών της δράσης της άσκησης στην φυσιολογία του σκελετού, όσο και στην προσφορά των επιτρεπόμενων πρακτικών τεχνικών αντιμετώπισης των οστεοπορωτικών ασθενών από τον ιατρό τους και οδηγίες για την καλύτερη και μακρόχρονη συμμόρφωση στην θεραπευτική αυτή μέθοδο.

Για να κατεβάσετε το pdf.πατήστε εδώ

Σ.Τουρνής, Χρ.Μπαλτάς, Αλ.Μπαλανίκα, Ε.Φαβίου, Πλ.Δήμου, Π.Ράπτου, Π.Δημητρίου, Γ.Π.Λυρίτης

Αθήνα, 2005

Μετά την επιτυχή έκδοση των Κατευθυντηρίων Γραμμών για την Διάγνωση και Θεραπεία της Οστεοπόρωσης που κυκλοφόρησε το Ελληνικό Ίδρυμα Οστεοπόρωσης σε μεγάλο αριθμό Eλλήνων Κλινικών Ιατρών και άλλων Επιστημόνων Υγείας με ιδιαίτερη χαρά, παρουσιάζονται σήμερα οι Κατευθυντήριες Γραμμές για την Διάγνωση των Μεταβολικών Νοσημάτων των Οστών. Το κείμενο αυτό προέκυψε σαν αποτέλεσμα της Συναινετικής Συνεδρίας που έγινε στις 12 Δεκεμβρίου 2004 των συναφών Επιστημονικών Εταιρειών και συγκεκριμένα της Ελληνικής Ακτινολογικής Εταιρείας, της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής Βιοχημείας, της Eλληνικής Eταιρείας Ιατρικής και φυσικά του Eλληνικού Ιδρύματος Οστεοπόρωσης.

Σκοπός της κοινής αυτής διατύπωσης ήταν η αποσαφήνιση των βασικών τεκμηριωμένων αρχών που διέπουν την μεθοδολογία, τις κλινικές εφαρμογές και τις τεχνικές ιδιαιτερότητες των διαγνωστικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται στα Mεταβολικά νοσήματα των οστών. Με την απλοποιημένη και έγκυρη διατύπωση που γίνεται στο κείμενο που ακολουθεί ελπίζουμε ότι διευκολύνεται ο μεγάλος αριθμός των συναδέλφων που ασκούν την Κλινική Ακτινολογία και την Κλινική Βιοχημεία στην λήψη των απαραίτητων μέτρων για την καλύτερη εκτέλεση των σχετικών εξετάσεων.

Ειδικότερα στο αντικείμενο των Βιοχημικών Οστικών Δεικτών είμαστε ευτυχείς διότι παρουσιάζονται για πρώτη φορά αναλυτικές κατευθυντήριες γραμμές στην κλινική τους εφαρμογή. Λόγω του μεγάλου όγκου πληροφορίας στον τομέα αυτό δεν κρίθηκε σκόπιμη η επέκταση στην παρούσα συναινετική συνεδρίαση στη διαγνωστική των διαταραχών της ομοιστασίας των ασβεστίου, φωσφόρου και των ασβεστιοτρόπων ορμονών, πράγμα που αναμένεται να γίνει σε επόμενη περεμφερή εκδήλωση.

Για να κατεβάσετε το pdf.πατήστε εδώ

Γεώργιος Τροβάς

Αθήνα, 2004

Αποτελεί γεγονός ότι η οστεοπόρωση στους άνδρες παρουσίαζε ανέκαθεν ένα έλλειμμα επιστημονικών γνώσεων, με αποτέλεσμα την ασάφεια όσον αφορά στην έγκαιρη πρόληψη και αντιμετώπισή της. Παρ’όλο που επιδημιολογικά το νόσημα αυτό είναι αρκετά συχνό και οι επιπτώσεις του σοβαρές, οι προσπάθειες για τη διάδοση της πρόληψής του και την έγκαιρη θεραπεία του παραμένουν σποραδικές και σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικές. Κύριος λόγος για την κατάσταση αυτή είναι, εκτός του γεγονότος ότι η γυναικεία οστεοπόρωση μονοπωλεί σχεδόν το ενδιαφέρον των επιστημόνων, το γεγονός ότι υπάρχει αδιαφορία από τους ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους άνδρες.

Οι άνδρες φαίνεται ότι επιδεικνύουν μία έλλειψη προσαρμοστικότητας στις Βιολογικές Μεταβολές που επισυμβαίνουν με την πάροδο του χρόνου, σε αντίθεση με τις γυναίκες στις οποίες όλες οι βιολογικές μεταβολές είναι σαφώς οριοθετημένες και εύλογα οδηγούν σε προσαρμοστικές ενέργειες. Η εμμηναρχή, η κύηση και ο τοκετός, τέλος δε η εμμηνόπαυση σημαδεύουν ουσιαστικά τη ζωή της γυναίκας και της επιβάλλουν αλλαγή βιολογικής και κοινωνικής στάσης. Αντίθετα, οι άνδρες στερούνται ουσιαστικά από βιολογικές οριοθετήσεις και δείχνουν να διολισθαίνουν μέσα στον χρόνο, διατηρώντας την αφέλεια της μη βιολογικής επίπτωσης από την πάροδο της ηλικίας στον οργανισμό τους. Εάν αυτή η τοποθέτηση είναι σωστή, εξηγείται με απλό τρόπο γιατί οι άνδρες αδιαφορούν για την πρόληψη των ηλικιοεξαρτώμενων νοσημάτων, σε ακραίες δε περιπτώσεις αρνούνται να αποδεχθούν τα εμφανή συμπτώματα των ήδη εμφανισθέντων ηλικιοεξαρτώμενων παθήσεων.

Πρέπει επομένως να αποδεχθούμε, οι ασχολούμενοι με τα νοσήματα αυτά, την εγγενή δυσκολία για την οργάνωση αποτελεσματικών προγραμμάτων πρόληψης της ανδρικής οστεοπόρωσης. Σίγουρα τα προγράμματα αυτά πρέπει να είναι διαφορετικά από τα αντίστοιχα γυναικεία! O Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) και το Διεθνές Ίδρυμα Οστεοπόρωσης (IOF) πρέπει να συντονίσουν και να επιτείνουν τις προσπάθειές τους στον τομέα αυτό. Όσον αφορά στον Ελληνικό χώρο, το Ελληνικό Ίδρυμα Οστεοπόρωσης (ΕΛΙΟΣ) έχει ορίσει σαν τέταρτο σκέλος των προτεραιοτήτων του την Ανδρική Οστεοπόρωση, μετά, 1) τη συνεργασία των ιατρικών και βιολογικών επιστημών, 2) την ανάδειξη της έννοιας της Μυοσκελετικής Υγείας, σαν στόχου για σφαιρική αντιμετώπιση των παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος και 3) την ανάδειξη της ανάγκης οργάνωσης και αποτελεσματικής συνεργασίας της Θεραπευτικής Ομάδας για την υποστήριξη των ασθενών με παθήσεις του Μυοσκελετικού Συστήματος.

Για να κατεβάσετε το pdf.πατήστε εδώ