• Εμβολιασμός κατά της νόσου COVID-19 & Θεραπεία της οστεοπόρωσης

    Η οστεοπόρωση, ως χρόνια πάθηση, απαιτεί διαρκή ιατρική παρακολούθηση για τον περιορισμό του κινδύνου πρόσθετης οστικής απώλειας, και την εμφάνιση κατάγματος. Η καθυστέρηση ή η απότομη διακοπή ορισμένων αντιοστεοπορωτικών φαρμάκων μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών.

    Η πανδημία COVID-19 έχει επηρεάσει σοβαρά όλες τις πτυχές της ζωής παγκοσμίως και επηρέασε επίσης ασθενείς με μυοσκελετικές παθήσεις καθώς και τη φροντίδα που τους δόθηκε. Η δυνατότητα εμβολιασμού εγείρει ερωτήσεις για το αν υπάρχει αντένδειξη με τη θεραπεία της οστεοπόρωσης.

    Τα εμβόλια για τον COVID-19 (δηλαδή έναντι του νέου κορονοϊού SARS-CoV-2) που έχουν λάβει και θα λάβουν σχετική έγκριση μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια σε ασθενείς με οστεοπόρωση, καθώς και σε ασθενείς που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή.

    IV διφωσφονικά

    Συστήνεται διάστημα 1 εβδομάδας μεταξύ της ενδοφλέβιας έγχυσης του IV διφωσφονικού και του εμβολίου έναντι στη νόσο COVID-19 ώστε σε πιθανή εμφάνιση αντίδρασης οξείας φάσης να είναι εφικτή η διάκριση εάν προέρχεται από το ενδοφέβλιο διφωσφωνικό ή από το εμβόλιο κατά της COVID-19.

    Denosumab 

    Συστήνεται διάστημα 4-7 ημερών μεταξύ της ένεσης Denosumab και του εμβολίου έναντι στη νόσο COVID-19 ώστε να είναι εφικτή η διάκριση πιθανής αντίδρασης στο σημείο της ένεσης από που προέρχεται εάν γίνει στον ίδιο βραχίονα με το εμβόλιο. Εναλλακτικά, η ένεση Denosumab μπορεί να γίνει στον άλλο βραχίονα (στο άνω τμήμα του) ή σε διαφορετικό σημείο χορήγησης (κοιλιακή χώρα ή  επάνω μέρος των μηρών) σε περίπτωση που χρειάζεται να γίνει ταυτόχρονα με το εμβόλιο κατά της COVID-19. Η θεραπεία με Denosumab δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να καθυστερεί πάνω από 7 μήνες από την προηγούμενη δόση Denosumab.

    Λοιπές αγωγές (από του στόματος διφωσφονικά, τεριπαρατίδη, ραλοξιφένη, ασβέστιο, βιταμίνη D) δεν χρειάζονται κάποια αλλαγή.

Διατροφή & Σκελετική Υγεία

Διατροφή & Σκελετική Υγεία

Μερόπη Κοντογιάννη

Αμαλία Τσαγκάρη

Αθήνα, 2009

 

Η διατροφή αποτέλεσε από τους αρχαιότατους χρόνους ένα αναγνωρισμένο παράγοντα διατήρησης της υγείας του ανθρώπου. Η διαπίστωση θεραπευτικών ιδιοτήτων από πολλές φυσικές πηγές (τρόφιμα, ποτά, φυτικές και ζωϊκές ουσίες κ.λπ.) έθεσε ουσιαστικά τα θεμέλια της ιατρικής θεραπευτικής και προοδευτικά εξελίχθηκε στη σημερινή φαρμακευτική επιστήμη. Παρά όμως τη μακρόχρονη και επίμονη ενασχόλησή της πάνω στη σημασία των τροφίμων για την διατήρηση της υγείας, η επιστημονική έρευνα εξακολουθεί να προβληματίζεται για πληθώρα ερωτημάτων, ιδιαίτερα σχετικά με τις μακρόχρονες επιπτώσεις της λήψης τροφίμων στην υγεία και ο ιατρικός κόσμος να γίνεται αποδέκτης αντιφατικών αποτελεσμάτων μεγάλων επιδημιολογικών μελετών σχετικά με τις επιπτώσεις αυτές.


Η σκελετική υγεία ασφαλώς επηρεάζεται από τις διατροφικές συνήθειες, τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Τα πρακτικά ερωτήματα που προκύπτουν από την συναφή βιβλιογαφία αναλύονται με επιστημονικό τρόπο και μεθοδικότητα στην παρούσα μονογραφία. Η μονογραφία αυτή δεν απευθύνεται έτσι μόνο στους διαιτολόγους αλλά και σε όλους τους κλινικούς ιατρούς και τις συναφείς επιστήμες που ασχολούνται με την φυσιολογία και την παθολογία του μυοσκελετικού συστήματος.


Για να κατεβάσετε το pdf.πατήστε εδώ