• Εμβολιασμός κατά της νόσου COVID-19 & Θεραπεία της οστεοπόρωσης

    Η οστεοπόρωση, ως χρόνια πάθηση, απαιτεί διαρκή ιατρική παρακολούθηση για τον περιορισμό του κινδύνου πρόσθετης οστικής απώλειας, και την εμφάνιση κατάγματος. Η καθυστέρηση ή η απότομη διακοπή ορισμένων αντιοστεοπορωτικών φαρμάκων μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών.

    Η πανδημία COVID-19 έχει επηρεάσει σοβαρά όλες τις πτυχές της ζωής παγκοσμίως και επηρέασε επίσης ασθενείς με μυοσκελετικές παθήσεις καθώς και τη φροντίδα που τους δόθηκε. Η δυνατότητα εμβολιασμού εγείρει ερωτήσεις για το αν υπάρχει αντένδειξη με τη θεραπεία της οστεοπόρωσης.

    Τα εμβόλια για τον COVID-19 (δηλαδή έναντι του νέου κορονοϊού SARS-CoV-2) που έχουν λάβει και θα λάβουν σχετική έγκριση μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια σε ασθενείς με οστεοπόρωση, καθώς και σε ασθενείς που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή.

    IV διφωσφονικά

    Συστήνεται διάστημα 1 εβδομάδας μεταξύ της ενδοφλέβιας έγχυσης του IV διφωσφονικού και του εμβολίου έναντι στη νόσο COVID-19 ώστε σε πιθανή εμφάνιση αντίδρασης οξείας φάσης να είναι εφικτή η διάκριση εάν προέρχεται από το ενδοφέβλιο διφωσφωνικό ή από το εμβόλιο κατά της COVID-19.

    Denosumab 

    Συστήνεται διάστημα 4-7 ημερών μεταξύ της ένεσης Denosumab και του εμβολίου έναντι στη νόσο COVID-19 ώστε να είναι εφικτή η διάκριση πιθανής αντίδρασης στο σημείο της ένεσης από που προέρχεται εάν γίνει στον ίδιο βραχίονα με το εμβόλιο. Εναλλακτικά, η ένεση Denosumab μπορεί να γίνει στον άλλο βραχίονα (στο άνω τμήμα του) ή σε διαφορετικό σημείο χορήγησης (κοιλιακή χώρα ή  επάνω μέρος των μηρών) σε περίπτωση που χρειάζεται να γίνει ταυτόχρονα με το εμβόλιο κατά της COVID-19. Η θεραπεία με Denosumab δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να καθυστερεί πάνω από 7 μήνες από την προηγούμενη δόση Denosumab.

    Λοιπές αγωγές (από του στόματος διφωσφονικά, τεριπαρατίδη, ραλοξιφένη, ασβέστιο, βιταμίνη D) δεν χρειάζονται κάποια αλλαγή.

Φυσικοθεραπευτική διαγνωστική προσέγγιση και αποκατάσταση υπερηλίκων ασθενών με σύνδρομο ευπάθειας

Φυσικοθεραπευτική διαγνωστική προσέγγιση και αποκατάσταση υπερηλίκων ασθενών με σύνδρομο ευπάθειας

Ένας συνεχώς επιστηµονικό πρόβληµα που συνδέεται άµεσα µε την εκρηκτική αύξηση του αριθµού των υπερηλίκων ατόµων, ιδίως στις ανεπτυγµένες χώρες, είναι το σύνδροµο της ευπάθειας, το οποίο αποτελεί κατά τη γνώµη µας την πιο σωστή απόδοση του όρου «Frailty». Το σύνδροµο της ευπάθειας αποτελεί σήµερα έναν από τους βασικότερους στόχους της παθολογίας της τρίτης ηλικίας ή µε άλλα λόγια της γηριατρικής. Το σύνδροµο αυτό αφορά ιδιαίτερα τους επιστήµονες που ασχολούνται µε τις παθήσεις του µυοσκελετικού συστήµατος, γεγονός που κατά εύλογο τρόπο ενδιαφέρει και τις µονογραφίες του ΕΛΙΟΣ. Στην παρούσα έκδοση γίνεται προσπάθεια θεωρητικής και πρακτικής προσέγγισης του συνδρόµου ευπάθειας από φυσικοθεραπευτικής άποψης.

Για να κατεβάσετε το pdf παρακαλώ πατήστε εδώ

 

Δημήτριος Νικολάου

Αθήνα, 2017