• Εμβολιασμός κατά της νόσου COVID-19 & Θεραπεία της οστεοπόρωσης

    Η οστεοπόρωση, ως χρόνια πάθηση, απαιτεί διαρκή ιατρική παρακολούθηση για τον περιορισμό του κινδύνου πρόσθετης οστικής απώλειας, και την εμφάνιση κατάγματος. Η καθυστέρηση ή η απότομη διακοπή ορισμένων αντιοστεοπορωτικών φαρμάκων μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών.

    Η πανδημία COVID-19 έχει επηρεάσει σοβαρά όλες τις πτυχές της ζωής παγκοσμίως και επηρέασε επίσης ασθενείς με μυοσκελετικές παθήσεις καθώς και τη φροντίδα που τους δόθηκε. Η δυνατότητα εμβολιασμού εγείρει ερωτήσεις για το αν υπάρχει αντένδειξη με τη θεραπεία της οστεοπόρωσης.

    Τα εμβόλια για τον COVID-19 (δηλαδή έναντι του νέου κορονοϊού SARS-CoV-2) που έχουν λάβει και θα λάβουν σχετική έγκριση μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια σε ασθενείς με οστεοπόρωση, καθώς και σε ασθενείς που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή.

    IV διφωσφονικά

    Συστήνεται διάστημα 1 εβδομάδας μεταξύ της ενδοφλέβιας έγχυσης του IV διφωσφονικού και του εμβολίου έναντι στη νόσο COVID-19 ώστε σε πιθανή εμφάνιση αντίδρασης οξείας φάσης να είναι εφικτή η διάκριση εάν προέρχεται από το ενδοφέβλιο διφωσφωνικό ή από το εμβόλιο κατά της COVID-19.

    Denosumab 

    Συστήνεται διάστημα 4-7 ημερών μεταξύ της ένεσης Denosumab και του εμβολίου έναντι στη νόσο COVID-19 ώστε να είναι εφικτή η διάκριση πιθανής αντίδρασης στο σημείο της ένεσης από που προέρχεται εάν γίνει στον ίδιο βραχίονα με το εμβόλιο. Εναλλακτικά, η ένεση Denosumab μπορεί να γίνει στον άλλο βραχίονα (στο άνω τμήμα του) ή σε διαφορετικό σημείο χορήγησης (κοιλιακή χώρα ή  επάνω μέρος των μηρών) σε περίπτωση που χρειάζεται να γίνει ταυτόχρονα με το εμβόλιο κατά της COVID-19. Η θεραπεία με Denosumab δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να καθυστερεί πάνω από 7 μήνες από την προηγούμενη δόση Denosumab.

    Λοιπές αγωγές (από του στόματος διφωσφονικά, τεριπαρατίδη, ραλοξιφένη, ασβέστιο, βιταμίνη D) δεν χρειάζονται κάποια αλλαγή.

Πειραματικά Πρότυπα Οστεοπόρωσης

Ανδρική Οστεοπόρωση

Ισμήνη Α.Δοντά

Παύλος Π. Λελόβας

Αθήνα, 2011

 

Οι σημαντικότερες πρόοδοι στις ιατροβιολογικές επιστήμες έχουν βασισθεί σε πειραματικές μελέτες σε Ζωικά Πρότυπα. Στον τομέα των νοσημάτων του σκελετού και ειδικότερα στο σύνδρομο της Οστεοπόρωσης, η συμβολή των πειραματικών μελετών έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην κατανόηση της αιτιοπαθογένειας, της διάγνωσης αλλά και της αντιμετώπισής της. Υπήρχε ομολογουμένως ένα κενό στην Ελληνική Ιατρική Βιβλιογραφία πάνω στην μεθοδολογία της χρησιμοποίησης των Ζωικών Προτύπων για την έρευνα των παθήσεων του σκελετού και ειδικότερα της οστεοπόρωσης. Η παρούσα Μονογραφία θα βοηθήσει τους Έλληνες Συναδέλφους στην προσπάθειά τους να εκπληρώσουν τους ερευνητικούς τους σκοπούς με την εφαρμογή τους σε Ζωικά Πρότυπα.


Για να κατεβάσετε το pdf.πατήστε εδώ