• Εμβολιασμός κατά της νόσου COVID-19 & Θεραπεία της οστεοπόρωσης

    Η οστεοπόρωση, ως χρόνια πάθηση, απαιτεί διαρκή ιατρική παρακολούθηση για τον περιορισμό του κινδύνου πρόσθετης οστικής απώλειας, και την εμφάνιση κατάγματος. Η καθυστέρηση ή η απότομη διακοπή ορισμένων αντιοστεοπορωτικών φαρμάκων μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών.

    Η πανδημία COVID-19 έχει επηρεάσει σοβαρά όλες τις πτυχές της ζωής παγκοσμίως και επηρέασε επίσης ασθενείς με μυοσκελετικές παθήσεις καθώς και τη φροντίδα που τους δόθηκε. Η δυνατότητα εμβολιασμού εγείρει ερωτήσεις για το αν υπάρχει αντένδειξη με τη θεραπεία της οστεοπόρωσης.

    Τα εμβόλια για τον COVID-19 (δηλαδή έναντι του νέου κορονοϊού SARS-CoV-2) που έχουν λάβει και θα λάβουν σχετική έγκριση μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια σε ασθενείς με οστεοπόρωση, καθώς και σε ασθενείς που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή.

    IV διφωσφονικά

    Συστήνεται διάστημα 1 εβδομάδας μεταξύ της ενδοφλέβιας έγχυσης του IV διφωσφονικού και του εμβολίου έναντι στη νόσο COVID-19 ώστε σε πιθανή εμφάνιση αντίδρασης οξείας φάσης να είναι εφικτή η διάκριση εάν προέρχεται από το ενδοφέβλιο διφωσφωνικό ή από το εμβόλιο κατά της COVID-19.

    Denosumab 

    Συστήνεται διάστημα 4-7 ημερών μεταξύ της ένεσης Denosumab και του εμβολίου έναντι στη νόσο COVID-19 ώστε να είναι εφικτή η διάκριση πιθανής αντίδρασης στο σημείο της ένεσης από που προέρχεται εάν γίνει στον ίδιο βραχίονα με το εμβόλιο. Εναλλακτικά, η ένεση Denosumab μπορεί να γίνει στον άλλο βραχίονα (στο άνω τμήμα του) ή σε διαφορετικό σημείο χορήγησης (κοιλιακή χώρα ή  επάνω μέρος των μηρών) σε περίπτωση που χρειάζεται να γίνει ταυτόχρονα με το εμβόλιο κατά της COVID-19. Η θεραπεία με Denosumab δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να καθυστερεί πάνω από 7 μήνες από την προηγούμενη δόση Denosumab.

    Λοιπές αγωγές (από του στόματος διφωσφονικά, τεριπαρατίδη, ραλοξιφένη, ασβέστιο, βιταμίνη D) δεν χρειάζονται κάποια αλλαγή.

Αυτοάνοσοι Μηχανισμοί Οστεοκλαστογένεσης

Αυτοάνοσοι Μηχανισμοί Οστεοκλαστογένεσης

Γεώργιος Μπάιλας

Εύα Κασσή

Αθήνα, 2010

 

Το θέμα που διαπραγματεύεται η Μονογραφία «Αυτοάνοσοι μηχανισμοί οστεοκλαστογένεσης» είναι εξαιρετικά επίκαιρο, και επιδιώκει να δώσει απαντήσεις σε πολλές μέχρι σήμερα αδιευκρίνιστες πλευρές των μηχανισμών γένεσης και λειτουργίας των οστικών κυττάρων. Η συγγραφή της Μονογραφίας αυτής αποδεικνύει το ενδιαφέρον του ΕΛΙΟΣ στην κατανόηση των μηχανισμών δράσης των οστικών κυττάρων, με θεωρητικές και πρακτικές εφαρμογές στην θεραπεία των Μεταβολικών Νοσημάτων των Οστών και ειδικότερα της Οστεοπόρωσης. Τα τελευταία χρόνια οι γνώσεις αυτές έχουν και πρακτικά αξιοποιηθεί με την χρήση νεότερων φαρμακευτικών προïόντων που δρουν σε διαφορετικούς στόχους π.χ. στο δίπολο RANK/RANKL/ OPG, στην σκληροστείνη, στην καθεψίνη κ.ο.κ. Ελπίζουμε ότι η προσπάθεια αυτή θα επισύρουν το ενδιαφέρον του επιστημονικού κόσμου της πατρίδας μας, και ότι έτσι θα διευκολυνθεί η ενδεικνυόμενη αλλά και η ορθολογιστική χρήση των φαρμακευτικών μέσων στην θεραπεία της Οστεοπόρωσης. Η επιπλέον συνεχώς επεκτεινόμενη εφαρμογή των γνώσεων (και των σχετιζόμενων φαρμάκων) στην πρόληψη και αντιμετώπιση των οστικών μεταστάσεων από σοβαρά κακοήθη νοσήματα π.χ. του μυελώματος, του καρκίνου του μαστού και του προστάτη ανοίγει νέους ορίζοντες για την βελτίωση της πρόγνωσης και επιβίωσης από τα νοσήματα αυτά.

Ελπίζουμε ότι και στο μέλλον το Ελληνικό Ίδρυμα Οστεοπόρωσης θα έχει την δυνατότητα να συμβάλλει ουσιαστικά στην συνεχιζόμενη Ιατρική Εκπαίδευση των Ελλήνων Ιατρών, άσχετα αν η προσπάθεια αυτή δεν έχει την συμπαράσταση του κρατικού φορέα που λογικά επιβάλλεται να είναι υπεύθυνο για την Υγεία των Πολιτών αλλά και την σωστή και ορθολογιστική χρήση των ιατρικών γνώσεων και των επιστημονικών εξελίξεων.


Για να κατεβάσετε το pdf.πατήστε εδώ